Veel mensen vinden het aangenaam iets te doen (onbaatzuchtig) voor een ander. Vrijwilligerswerk geeft velen voldoening. Je zet je in voor een medemens, je ziet dat dit geven van tijd en aandacht die ander blij maakt. En dat maakt jou ook weer blij. Het is niet jouw beweegreden, maar wel mooi meegenomen, dat prettige gevoel.
Maar nu iets anders, nu draaien we de rollen om. Wellicht als een oefening in ontvangen! Je biedt niet aan, maar je vráágt! Dat is voor veel mensen (de meeste?) niet makkelijk. Kinderen die vragen worden overgeslagen. Misschien werkt een dergelijke opvoeding door. Misschien ondermijnt een vraaghouding ook wel onze vermeende autonomie.
Ik geef een simpel voorbeeld uit eigen leven, echt heel simpel:
Mijn buurman is een handige kerel. Klussen aan huis en schuur en camper is zijn lust en leven. Zijn garage is rijk voorzien van nuttige gereedschappen, zeer uitgebreid. Zelf houd ik ook van klussen, ben redelijk handig, maar heb een beperkt assortiment aan gereedschap: alleen de meest noodzakelijke spullen. De afgelopen 15 jaar heb ik me geoefend in vrijmoedig vragen naar te lenen gereedschappen: zijn handige schuurmachine (veel beter dan mijn eenvoudige), zijn lange ladder (langer dan de mijne), enz. Ook doe ik een beroep op zijn vaardigheden: takken wegzagen uit een hoge boom, onze hoge dakkapel verven (dit laatste tegen een vergoeding).
Dit vragen vergt enige moed, enige vrijmoedigheid. Maar, we kunnen goed met elkaar opschieten, mijn verzoeken zijn open (claimend gedrag haat ik), en af en toe gaan we (op onze kosten) met de buren uit eten. Bovendien vindt mijn vrouw het fijn dat zij hun voortuin mag doen. Ook als een soort wederdienst.
Niettemin, het initiatief gaat vrijwel altijd uit van mij: vrágen om een dienst en vrágen om een gereedschap te mogen gebruiken.
Wat het mij doet? Aanvankelijk een wat ongemakkelijk gevoel, maar deze oefening baart de kunst van beseffen: ik hoef niet alles zelf te kúnnen en te hébben. En uit de welwillendheid van de buurman concludeer ik dat hij het best vindt, wellicht zelfs prettig. En heel soms…vraagt hij mij iets te leen of te doen.
